Smient – Anas penelope

De smient wordt om zijn kenmerkende roep ook wel ‘fluiteend’ genoemd. In Nederland broeden slechts enkele paartjes, maar in de winter is de smient talrijk aanwezig. Smienten komen vanuit Scandinavië en Siberië naar Nederland om te overwinteren. Een aanzienlijk deel van de Noordwest-Europese populatie overwintert hier: het zijn er honderdduizenden. Daarom heeft Nederland een extra verantwoordelijkheid om voor de smient te zorgen. Op een winteravond is hun alleraardigste, fluitende roep te horen als smienten over vliegen: op weg naar het zuiden of op weg naar de graslanden, om hun buikjes vol te eten.

Dieet bestaat voor bijna 100% uit plantaardig voedsel. De smient eet bladeren, zaden, wortels van planten, gras en algen. Alleen het vrouwtje eet in het broedseizoen als aanvulling op haar dieet ook wel muggen, zodat ze in goede conditie blijft.

Broedt van mei tot en met juni. Heeft doorgaans één legsel van 7 tot 8 eieren. Soms met een tweede legsel, als het eerste verloren is gegaan. Broedduur: 23-25 dagen. Nestelt alleen of met kleine groepjes, dicht bij elkaar. De jongen kunnen na 40-45 dagen vliegen.

Buiten het broedseizoen heeft de smient een voorkeur voor waterrijke graslandgebieden. Rust meestal overdag op grote meren. Smienten zijn vogels die dicht bij schone, zoete wateren met een rijke oever- en waterbegroeiing broeden. Ideaal zijn de wetlands omgeven door open vegetatie en landbouwgrond in arctische en boreale streken. Komt niet zuiver en alleen in zoet water voor.

Smienten trekken en zijn daarbij erg beïnvloedbaar door koude weersomstandigheden. Ze trekken in grote groepen vanuit hun arctische broedgebieden in de late zomer in zuidelijke en zuidwestelijke richting, naar de overwinteringsgebieden in landen aan de Noordzee, West- en Zuidwest- Europa. De meeste smienten arriveren in oktober en november in Nederland. De smienten die in Nederland overwinteren, vertrekken in de periode februari-april en beginnen in mei met broeden.

Bron: Vogelbescherming Nederland

Iedereen bedankt voor alle fijne reacties en likes bij mijn vorige blog !!
Lieve weekend-groetjes Anna

❦

Bloei van de Hazelaar

De hazelaar (Corylus avellana) is een in West-Europa autochtone struik uit de berkenfamilie. De vrucht van de hazelaar is de hazelnoot, waarvan de kern eetbaar is.

De hazelaar bloeit al voordat het blad aan de struik zit. Naaktbloeien heet dat. Voor de bestuiving is de struik grotendeels afhankelijk van de wind. Een enkele vroege bij zal de hazelaar helpen bij de bestuiving.  Als je goed kijkt zie je dat de hazelaar mannelijke en vrouwelijke bloeiwijzen heeft. De mannelijke bloeiwijze vind je in de bijna fluoriserend gele katjes die al vanaf januari aan de boom hangen. De vrouwelijke bloemetjes zijn een stuk lastiger te zien. Maar ze zijn zeker niet minder mooi. alleen de donkerrode stijlen met de stempels kun je zien.

Iedereen bedankt voor alle fijne reacties bij mijn vorige blog !!
Lieve groetjes Anna

❦

 

 

Stilte is een roos

Wees ervan verzekerd dat een
mens die de Ware Liefde dient
bij geen enkele godsdienst hoort

Want in de godsdienst van De Liefde
bestaat geen geloof of gebrek aan eerbied

In de Liefde bestaat geen
lichaam, verstand, hart of ziel

Word de Liefde!
Geef je over aan
De Liefde,
en je zult nooit meer
afgescheiden zijn…

~Rumi

Iedereen bedankt voor alle fijne reacties bij mijn vorige blog !!
Lieve ❤️-te groetjes van Anna

❦

 

 

Winterstilte

De grond is wit, de nevel wit,
De wolken, waar nog sneeuw in zit,
Zijn wit, dat zacht vergrijzelt.
Het fijngetakt geboomte zit
Met witten rijp beijzeld.

De boom houdt zich behoedzaam stil,
Dat niet het minste takgetril
’t Kristallen kunstwerk breke,
De klank zelfs van mijn schreden wil
Zich in de sneeuw versteken.

De grond is wit, de nevel wit,
Wat zwijgend tooverland is dit?
Wat hemel loop ik onder?
Ik vouw de handen en aanbid
Dit grootsche, stille wonder.

Gedicht: Jacqueline E. van der Waals 1868-1922

 

Iedereen bedankt voor alle fijne reacties bij mijn vorige blog !!
Lieve groetjes Anna

❦

Grote Kaardebol

De Grote kaardebol of Wilde kaardebol (Dipsacus fullonum) is in Nederland wettelijk beschermd. De plant is tweejarig en kan 70–150 cm hoog worden. De bladeren zijn twee aan twee tegenoverstaand en de vergrote bladvoet werkt als opvangbakje voor water. De lila bloempjes zijn klein en ongesteeld en staan bij elkaar op een hoge ineengedrongen tros (hoofdje). Ze hebben een 5–9 cm lange gemeenschappelijke ‘kelk’ (het omwindsel). Elk bloempje heeft naast een eigen vergroeidbladig omwindseltje ook nog een kelk van stijve haren. De bloei begint vanuit het midden van de bloeiwijze en bloeit tegelijk naar boven en beneden. Hierdoor zijn twee bloeiende ringen te zien. De kaardebol produceert veel nectar en trekt daarom veel insecten zoals solitaire bijen en hommels.

De bloemhoofdjes van de kaardebol werd in de Middeleeuwen gebruikt voor het ruwen van gevolde wollen laken, hiertoe werden een aantal van deze kaardebollen in een kruisvormige houten houder bevestigd. Later zijn er zelfs speciale machines ontwikkeld voor het ruwen van weefsels met behulp van de kaardebol. De bloemhoofdjes werden daartoe op stalen pennen geregen. Een dergelijke machine staat nog opgesteld in het Nederlands Textielmuseum te Tilburg. Als wolkaarde is de weverskaarde nooit gebruikt. De stekels van deze zaadbol zijn daar niet sterk genoeg voor.
De weverskaarde werd vroeger in de Vaucluse (Zuid-Frankrijk) veel verbouwd en geëxporteerd naar onder meer Nederland, Rusland en Japan. Honderden hectaren waren in Zuid-Frankrijk in de 19e en 20e eeuw in productie. In 1862 was dat 2326 ha. Na 1968 was er nog één firma die de weverskaarde kon leveren maar dat bedrijf sloot in 1985.
Bron: Wikipedia

Iedereen bedankt voor de fijne reacties bij mijn vorige blog !!
Lieve groetjes Anna

❦

 

 

Winterleven

Tijdens het fotograferen van verdorde varensbladeren zag ik iets heel kleins… het was een groen bladluisje. Dat het nog leefde verbijsterde mij toch wel een beetje, want het had toch best wel een beetje gevroren vannacht. Wat klein is hij hè…

Ik was een beetje aan het opruimen in de tuin. Toen ik een stukje boomstronk wilde verplaatsten, kwam ik deze prachtige Grote aardslak tegen. Hij lag helemaal tegen die andere boomstronk aan, misschien in winterslaap? Grote aardslakken kom ik toch niet zoveel tegen hier in de tuin… toch leuk. Na een foto of twee heb ik maar gauw het stukje boomstronk weer teruggezet om hem verder met rust te laten. Het was toch geen winterslaap want de volgende dag zat hij er niet meer.

Ik heb een paar grote pollen siergrassen in de tuin staan. Het zijn Miscanthus soorten en met de herfst geven ze van die prachtige glanzende rozebruine pluimen, die er bijna de hele winter aan blijven staan. Ik vind het echt een meerwaarde voor je tuin. Vorige week met het zonnetje… zag ik daar ineens een Lieveheersbeestje in één van die pluimen zitten. Ze zat daar heerlijk in weggedoken… lekker beschut, zo half in het zonnetje.

Zo zie je maar weer… ook in de wintermaanden gaat er voor sommige insecten ondanks de kou, regen en vorst… het leven toch gewoon door… 😀

KLIK op een foto dan kan je haar in het groot bekijken.

 

Iedereen bedankt voor alle fijne reacties bij mijn vorige blog !!
Lieve groetjes Anna

❦

 

De ‘Lek’

Het is zondagochtend, het is dan altijd zo lekker stil buiten en het is prachtig weer. De zon schijnt en het vriest nog, dus lekker om een wandeling te gaan maken langs ‘De Lek’. Genieten van de stilte en het water… met zo nu en dan een boot die langs komt varen… ganzen die over vliegen, op zoek naar een mooi stuk weide om te kunnen grazen. Ik geniet van de natuur en de rust die er vanuit straalt…
Kijk maar misschien voelen jullie het ook wel…
die rust… die stilte… 😉 😀

Aan de overkant zie je Kinderdijk liggen.

KLIK op een foto dan kan je haar in het groot bekijken.

Iedereen weer hartelijk dank voor al die fijne reacties bij mijn vorige blog !!
Lieve geniet-groetjes van Anna

❦