Het leven van paddenstoelen

Een mooi familiegroepje van de Grote bloedsteelmycena (Mycena haematopus) die op één van onze dode boomstronken leeft, heeft wel heel veel te verduren.

Eerst staan ze heerlijk te pronken in het zonnetje en dan in de regen, dat is allemaal nog niet zo erg.

Met de vorst aan de grond, staan ze ook nog mooi te pronken. Helemaal bepoederd met ijskristalletjes… het is net suiker… een ware pracht gezicht.

Maar dan ontdooien ze weer, ze worden er niet mooier op en dan is er weer die vorst… ja, nu zien ze er wel heel zielig uit. Het is bijna gebeurt met ze.

 

KLIK op een foto dan kan je haar in het groot bekijken.

Iedereen bedankt voor alle fijne reacties bij mijn vorige blog !!
Lieve groetjes Anna

❦

 

Verdrietig kind, verdrietig gedicht

Ik ben de herfst.
Ik ben de regen.
Ik ben de storm.

Zoek mij maar op,
ik sta in alle gedichten.

Houd mij maar vast,
ik heb het koud en ik ben moe,
en nog zoveel bladeren aan de bomen,
nog zoveel bladeren overal.

Gedicht: Toon Tellegen

 

KLIK op een foto dan kan je haar in het groot bekijken.

Iedereen bedankt voor alle fijne reacties bij mijn vorige blog !!
Lieve groetjes Anna

❦

 

Grote bloedsteelmycena

In ijzig raken

Ze bloeit
de heldere hemel
geeft nog wat respijt

Maar in de kou
van schemering
raakt zij haar kleuren kwijt

Het hart bevriest
in ijzig raken
van de wind

Bladeren krullen
in het wiegend
kraken van de stam

Onder een volle maan
laat zij in eerste vorst
haar oogst aan leven gaan

Gedicht: Wil Melker

 

KLIK op een foto dan kan je haar in het groot bekijken.

Iedereen bedankt voor alle fijne reacties bij mijn vorige blog !!
Lieve groetjes Anna

❦